Ik begon mijn muzikale reis, zoals zovelen, in de plaatselijke harmonie. Daar ontdekte ik het fundament van ritme en slag — de drums werden al snel mijn domein. De repetities waren soms lang, het uniform net iets te strak, maar de passie voor muziek klonk vanaf de eerste noot luid en duidelijk.
Al gauw volgden verschillende popbandjes. Samen met vrienden, veel dromen, maar zelden met een lang leven beschoren. Namen kwamen en gingen, net als de podiumlampen die nooit helemaal goed wilden schijnen.
Toen besloot ik het anders aan te pakken. Meer continuïteit, stabiliteit, meer samenklank — en zo vond ik mijn plek achter de drums bij de Tegenwind, een orkest met ritme én een beetje tegenkracht. Ruim vijfentwintig jaar liet ik me door die muziekstroom meevoeren, langs volle zalen en pleinen en lange avonden.
Maar het avontuur lonkte. Tegenwoordig drum ik met volle overtuiging bij Crossing Corner — een reis waar het avontuur altijd vooropstaat, een melodie die me niet meer loslaat. Daarnaast speel ik met veel plezier in Mango, zoet en energiek, en laat ik samen met Tres Hombres een stevig refrein door de nacht galmen, mijn drumstokken altijd binnen handbereik.
De muziek stopt nooit. De harmonie, de bandjes, de orkesten — ze vormen samen een symfonie van herinneringen die met elke nieuwe noot blijft meeswingen.
